📖ตอนที่ 2: เต็นท์ที่ไม่มีใครเข้าได้

กลางดึก… เสียงลมป่าพัดผ่านใบไม้ราวกับกระซิบ
อิฐสะดุ้งตื่นจากฝันประหลาดที่เขาจำอะไรไม่ได้เลย นอกจากภาพเงามืดในเต็นท์ข้าง ๆ ที่กำลังกระซิบเบา ๆ ว่า…

“อย่าเปิดเต็นท์นั้น…”

เขาหันไปมอง — เต็นท์สีเขียวมะกอกหลังหนึ่งที่อยู่ตรงมุมค่ายพัก เหมือนจะใหญ่กว่าปกติ ทั้งที่ตอนกางทุกคนกางเต็นท์ขนาดเดียวกัน

“อ๋อ… นั่นเต็นท์ของพีชกับเบียร์…” เขาคิด แต่แล้วก็นึกขึ้นได้

ไม่สิ… พีชกับเบียร์นอนในเต็นท์สีส้ม

เขาค่อย ๆ ยกไฟฉายขึ้น ฉายไปที่เต็นท์หลังนั้น — ไม่มีเสียง ไม่มีการเคลื่อนไหว แต่รู้สึกเหมือนมัน หายใจได้

รุ่งเช้า อิฐถามพีชว่าเมื่อคืนมีใครนอนเต็นท์เขียวมะกอกไหม
พีชหน้าเสีย “ไม่มีใครกางเต็นท์สีนั้นเลยนะ เต็นท์เรามีแค่ 3 สี — ส้ม เทา น้ำเงิน”

ทั้งกลุ่มจึงเดินกลับไปที่จุดตั้งแคมป์เดิม เต็นท์เขียวมะกอก…
หายไปแล้ว

แทนที่ด้วย “รอยแหวก” บนพื้นดิน และสิ่งที่น่ากลัวที่สุด…

📓 กระดาษแผ่นหนึ่งที่เขียนว่า:

“เมื่อคืนนายเห็นฉัน… คืนนี้ฉันจะเห็นนาย”