ตอนที่ 6: แสงไฟในคืนพลุ

เสียงพลุดังเปรี้ยงขึ้นเหนือท้องฟ้ากรุงเทพฯ ยามค่ำคืน 🌌
แสงหลากสีสะท้อนลงบนแม่น้ำเจ้าพระยา คล้ายบทเพลงแห่งความรู้สึกที่ไม่กล้าเอื้อนเอ่ย

รัตน์นรียืนอยู่ข้างธนาต์ ใกล้จนได้ยินแม้แต่เสียงลมหายใจของกันและกัน
มือของเขาไม่ได้แตะต้องเธอ แต่กลับรู้สึกได้ถึงความอบอุ่นที่ส่งผ่านมาโดยไม่ต้องเอื้อมมือ

“สวยดีนะ…” เสียงของรัตน์นรีเอ่ยเบา ๆ ขณะมองขึ้นไปยังท้องฟ้า
“อืม…” ธนาต์พยักหน้า “แต่ไม่เท่าเธอหรอก”
คำพูดที่หลุดออกมาโดยไม่ทันคิด ทำให้หญิงสาวชะงัก

รัตน์นรีเหลือบมองเขาเล็กน้อย แล้วแสร้งเบือนหน้าหนี
“พูดเป็นเล่นไป… อย่าคิดว่าจะเขินนะ”
“ไม่ได้ล้อเล่น” เขาตอบกลับเรียบ ๆ สายตายังคงมองท้องฟ้า แต่ในใจกลับเต้นแรงอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน

🎇 พลุชุดใหญ่ระเบิดขึ้นเหนือสะพานพุทธ เสียงเฮจากผู้คนรอบข้างดังขึ้นพร้อมเสียงแฟลชจากมือถือ
ธนาต์หันไปมองใบหน้าด้านข้างของหญิงสาว แสงจากพลุสะท้อนดวงตาเธอวิบวับ ราวกับเธอเป็นแสงไฟเสียเอง

“รัตน์นรี” เขาเอ่ยชื่อเธออย่างตั้งใจ
“หืม?” เธอขานรับโดยไม่ได้หันมา

“ขอบคุณนะ… ที่ยอมให้เราได้รู้จักกันมากกว่าคำว่า ‘จ้างแฟน'”
คำพูดนั้นทำให้หัวใจเธอสั่นไหวโดยไม่รู้ตัว
เธอไม่รู้ว่าเพราะคำพูดของเขา หรือเพราะเธอกำลังรู้สึกเกินข้อตกลงกันแน่

“ธนาต์…” เธอเอ่ยชื่อเขาอย่างแผ่วเบา “…ถ้าฉันเริ่มรู้สึกอะไรที่ไม่ควรรู้สึกล่ะ?”
“ฉันก็คงต้องบอกเธอว่า… ฉันกำลังรู้สึกเหมือนกัน”

ไม่มีคำพูดใดอีก
มีเพียงแค่สายลมเย็นและเสียงพลุสุดท้ายที่ระเบิดขึ้นสู่ท้องฟ้า
ท่ามกลางเสียงเงียบระหว่างคนสองคน ที่อาจกำลังตกหลุมรักกันโดยไม่รู้ตัว 💫