📖 ตอนที่ 2: อิสรภาพแรก…และคำสาบานในเงามืด

“คืนนี้เราจะไป”
ประโยคสั้น ๆ ที่เปลี่ยนทุกอย่าง

อิเรน่าเก็บกระเป๋าผ้าใบเล็ก แนบกับอกเหมือนสิ่งล้ำค่าที่สุดในชีวิต ในนั้นมีเพียงของเล็ก ๆ น้อย ๆ เท่านั้น—หนังสือเล่มบาง รูปวาดฝีมือเธอ และผ้าคลุมสีครีมซีดที่เคยเป็นของแม่

“เซน… เราจะออกไปจากที่นี่จริง ๆ ใช่ไหม”
เสียงเธอเบาจนแทบเป็นลมหายใจ

เซนไม่ตอบในทันที
เขาเพียงยื่นมือให้เธอจับ แล้วกระซิบด้วยเสียงที่ฟังเหมือนคำสาบาน

“ตราบใดที่เจ้ายังเดินอยู่…ข้าจะไม่มีวันหายไป”

พระจันทร์คืนนี้เต็มดวง เหมือนในคืนที่อิเรน่าเกิด
วังทั้งหลังถูกออกแบบให้มีเส้นทางลับ—และเซนรู้ทุกซอกทุกมุมของมัน

ทางใต้หอคอยมีกำแพงบานหนึ่งซ่อนอยู่หลังชั้นหนังสือ
เซนดันมันเบา ๆ เผยให้เห็นอุโมงค์ลับที่ทอดยาวและเย็นเฉียบ

“ข้าต้องอาศัยมันหลายครั้ง…เวลาต้องทำในสิ่งที่ราชวงศ์ไม่อยากให้ใครเห็น”
เซนพูดขณะถือคบเพลิง นำหน้าไปอย่างมั่นคง

“เช่น…?”
เธอแกล้งถามทั้งที่ใจเต้นแรง

เขาเงียบ ก่อนตอบสั้น ๆ

“ฆ่า…หรือปกป้อง”

สองชั่วโมงผ่านไป พวกเขาโผล่ออกมาที่เชิงเขาใต้ป่าทึบ
เบื้องหน้าเป็นทุ่งหญ้าที่เต็มไปด้วยหิ่งห้อย และหมู่บ้านชาวบ้านที่มีแสงไฟอบอุ่นจากเตาไฟ

“ข้ารู้จักที่แห่งหนึ่ง…เจ้าจะปลอดภัย”
เซนบอก พร้อมเปลี่ยนชุดคลุมให้อิเรน่าดูเหมือนเด็กสาวชาวบ้าน

แต่ยังไม่ทันก้าวออกจากแนวป่า เสียงม้าก็กรูเข้ามาพร้อมคบเพลิงนับสิบ

“หน่วยองครักษ์หลวง…”
เซนสบถเบา ๆ แล้วผลักเธอหลบหลังต้นไม้ใหญ่

“พวกเขารู้…?”
อิเรน่ากระซิบ ตาเบิกโพลง

“ไม่…ยังไม่รู้ว่าเราอยู่ตรงนี้ แต่อาจมีคนหักหลัง”

เขาหันมามองเธอ และในแวบนั้น ใบหน้าภายใต้เงาฮู้ดก็เผยให้เห็นครั้งแรก

ชายหนุ่มดวงตาสีเทาเข้ม ริมฝีปากเรียบเฉียบ และรอยแผลบางบนขมับ

“หากคืนนี้เจ้าหนีไม่พ้น…พวกเขาจะพาเจ้ากลับไปขัง และข้าจะถูกประหาร”

“แล้วเราจะทำยังไง?”

“เจ้าพร้อมจะไม่เป็นเจ้าหญิงอีกต่อไปไหม?”

อิเรน่ามองเขาเนิ่นนาน แล้วพยักหน้า

“ข้ายอมเป็นแค่…คนธรรมดาที่มีอิสรภาพ”

เสียงม้าหยุดลงใกล้พวกเขาอย่างน่าหวาดหวั่น
เซนควักมีดสั้นขึ้นมาแนบลำตัว
แต่ก่อนที่เขาจะพุ่งออกไป เธอคว้ามือเขาไว้แน่น

“อย่าฆ่าใคร…ถ้ายังไม่จำเป็น”

เขานิ่งไป ก่อนพยักหน้า

“เพราะข้า…จะไม่ทำให้เจ้าต้องกลายเป็นเจ้าหญิงนักฆ่า”

ในค่ำคืนอันหนาวเหน็บ
ความรัก…กำลังเบ่งบานท่ามกลางอันตรายที่ใกล้เข้ามา

และเจ้าหญิงผู้ไม่มีชื่อในราชสำนัก—กำลังเริ่มต้นการเดินทางครั้งใหม่ ในโลกที่ไม่มีใครรอรับเธอ

นอกจากชายผู้ไม่มีตัวตนเช่นกัน…