ตอนที่ 2 – เมืองที่ถูกลืม
เสียงกลอนเหล็กเลื่อนปิดดัง แกร๊ก… ประตูด้านหลังปิดลง พร้อมเสียงก้องสะท้อนตามผนังปูนที่ทอดยาวสุดลูกหูลูกตา
แสงไฟสีฟ้าจาง ๆ ส่องเป็นจังหวะจากหลอดหลอดหนึ่ง
อาคินมองไปรอบตัวอย่างไม่แน่ใจว่าตัวเองฝันอยู่หรือเปล่า
“ยินดีต้อนรับสู่ไซลูม”
เรย์วากล่าว พร้อมเดินนำไปทางโถงใหญ่ที่มีแสงสว่างส่องอยู่ปลายทาง
🏙️ ฉากเมืองไซลูม
เมื่อเดินพ้นโถงมืดออกมา อาคินได้เห็นภาพที่ทำให้ลมหายใจชะงัก
เมืองทั้งเมืองตั้งอยู่ใต้ดินลึก มีตึกอิฐเก่าทรงยุโรปโบราณสลับกับท่อเหล็กขนาดยักษ์ที่พาดผ่านกลางอากาศ ราวกับโลกในอดีตที่ถูกหลงลืมไว้ใต้เปลือกของยุคปัจจุบัน
ผู้คนเดินไปมาอย่างเงียบเชียบ
แต่แทบทุกคนมี “ร่องรอย” บางอย่างที่แตกต่างจากมนุษย์ปกติ
บางคนมีผิวแตกลาย บางคนดวงตาเรืองแสง บางคนตัวสูงเกินคนทั่วไป และบางคนไม่มีใบหน้า
🧬 การกลายพันธุ์
เรย์วาอธิบายกับอาคินว่า
“คนที่นี่คือผู้รอดจากไวรัส XENOVA รุ่นแรก มันไม่ฆ่า… แต่มันเปลี่ยนเรา”
“บางคนร่างกายแปรสภาพ บางคนมีพลังพิเศษ บางคน… เสียสติ”
แต่ละคนจะมี “รอยประทับ” เฉพาะตัว
และมีบางคน… ที่ไม่มีร่องรอยภายนอกเลย เหมือนอาคิน
🧑🔬 ตัวละครใหม่: “เซลล์ 4A”
เรย์วาพาอาคินไปพบกับ “เซลล์ 4A” เด็กหญิงตัวเล็กที่นั่งอยู่ในห้องกระจกพิเศษ
เธอไม่พูด แต่ดวงตาเรืองแสงสีเงิน
ทันทีที่อาคินก้าวเข้าใกล้…
“ขอบคุณที่กลับมา…”
เสียงนั้นดังขึ้นในหัวเขา — ทั้งที่ไม่มีใครพูดออกมา
เรย์วาหันมามองด้วยความตกใจ
“เธอสื่อสารกับเซลล์ 4A ได้?”
“ไม่เคยมีใครได้ยินเสียงเธอเลยแม้แต่ครั้งเดียว…”
อาคินเริ่มปวดหัว
ภาพแปลก ๆ ผุดขึ้นมาในหัว เขาเห็นภาพเด็กชายในห้องทดลอง เห็นตัวเองล้มตาย… แล้วตื่นมาใหม่
🚨 ฉากตึงเครียด: การบุกรุกจาก “สุนัขเหล็ก”
เสียงไซเรนภายในเมืองลั่นขึ้น
เรย์วารีบพาอาคินออกจากห้อง
“หน่วยสุนัขเหล็กมาแล้ว พวกมันตรวจจับพลังงาน XENOVA ได้”
“สุนัขเหล็ก” คือหน่วยโดรนชีวกลที่รัฐบาลปล่อยลงมายังชั้นใต้ดินเพื่อไล่ล่า “สิ่งผิดปกติ”
มีรูปร่างเหมือนหมาป่า แต่ตัวทำจากเหล็กผสมเนื้อเยื่อจริง มีตาที่ยิงเลเซอร์ได้ และสามารถดม “กลิ่นพลัง” ได้จากระยะไกล
🔥 จุดพีคของตอน
ระหว่างที่อาคินกับเรย์วาแอบอยู่หลังกำแพงเก่า
สุนัขเหล็ก 2 ตัวเดินเข้ามาใกล้ กลิ่นพลังของอาคินรุนแรงจนพวกมันหันหน้ามาเต็ม ๆ
เรย์วาหยิบปืน EMP ขึ้นมา…
แต่ยังไม่ทันยิง อาคินเงยหน้าขึ้น กำหมัดแน่น แล้วเหล็กแผ่นใต้พื้น กระเด้งขึ้น อย่างรุนแรงฟาดใส่สุนัขเหล็กทันที
โลหะทุกชิ้นในบริเวณรอบตัวเหมือน “ลุกขึ้น” ตามคำสั่งเขา
เมื่อสิ้นเสียงระเบิด เรย์วายืนอึ้ง
“เธอไม่ใช่แค่กลายพันธุ์ธรรมดา…”
“เธอคือหนึ่งในกลุ่มที่รัฐบาล ‘กำจัดแล้ว’ …แต่เธอยังรอดมาได้ยังไง?”
🧩 จบตอนที่ 2 – คำถามจากอดีต
อาคินยืนท่ามกลางซากเหล็กที่บิดเบี้ยวรอบตัว
มือของเขายังสั่น และในใจมีคำถามที่ไม่มีใครตอบได้…
“ฉันคืออะไร… กันแน่?”
