โรงเรียนเวทมนตร์สำหรับคนไร้พรสวรรค์

เรย์ก้าวเข้าสู่ประตูโรงเรียนเวทมนตร์อาร์คเมเรีย
เสียงประตูไม้เก่า ๆ ส่งเสียงดังก้อง…เหมือนกำลังถามเขาอยู่ในใจว่า

“แน่ใจแล้วเหรอว่าจะเข้ามา?”

ทันทีที่ผ่านประตู เหมือนโลกทั้งใบเปลี่ยนไป
ความเงียบงัน ความกว้างใหญ่ และห้องเรียนมากมายที่ลอยอยู่ในอากาศ

🕰 ชั้นเรียนของคนที่ไม่มีพลัง

เขาถูกพาไปยังตึกเรียนด้านหลังสุด
แยกจากหอคอยหลักที่มีนักเรียนคนอื่นส่งเสียงพูดคุยอย่างมีชีวิตชีวา

ป้ายหน้าห้องเขียนไว้ว่า:

“คลาสศูนย์ – สำหรับผู้ที่ไม่มีค่าพลังเวท”

เมื่อประตูเปิดออก
ภายในห้องมีเพียงโต๊ะเรียน 5 ตัว
แต่นั่งอยู่แค่ 3 คน…รวมถึงเรย์ด้วยก็เป็น 4

👥 เพื่อนร่วมคลาสผู้ไร้แสง

• “ฟินน์” – เด็กชายที่เคยถูกจับได้ว่าลอกเวทในการสอบ
  
  
• “ริวะ” – เด็กสาวพูดน้อย สวมผ้าปิดตาข้างหนึ่งเสมอ
  
  
• “ซาเร็น” – เด็กชายร่างเล็กที่สุดในห้อง ที่ถูกคนทั้งโรงเรียนลือว่า “เป็นบุตรของคนใช้”
  
  

ไม่มีใครพูด ไม่มีใครสนิท
เพราะแม้จะมาอยู่ในห้องเดียวกัน
แต่แต่ละคนก็ยังเชื่อว่า “ตัวเองไม่มีค่าพอจะเป็นเพื่อนกับใคร”

🧙‍♂️ อาจารย์ผู้ไม่แนะนำตัว

“ยินดีต้อนรับ…พวกไร้แสงทั้งหลาย”

เสียงเย็นเยียบดังจากมุมห้อง
ชายคนหนึ่งในชุดคลุมสีเทาดำเดินเข้ามาช้า ๆ
ไม่มีชื่อ ไม่มีการแนะนำตัว ไม่มีคำพูดปลอบใจ

“ในโลกของเวทมนตร์ คนอย่างพวกเธอไม่มีสิทธิ์จะอยู่ที่นี่”
“แต่ถ้ายังอยากอยู่…ก็แสดงให้เห็นว่าทำได้ โดยไม่ต้องมีเวท”

🧪 บทเรียนแรก: เวทมนตร์โดยไม่ใช้เวทมนตร์

อาจารย์วางเทียนไว้บนโต๊ะ
เทียนดวงหนึ่ง…ที่ไม่สามารถจุดได้ด้วยเวทใด ๆ

“ใครจุดเทียนดวงนี้ได้โดยไม่ใช้เวท…จะได้อยู่ต่อ”
“ใครทำไม่ได้…ประตูโรงเรียนจะเปิดให้แค่ครั้งเดียว แล้วปิดตลอดไป”

🔥 ใจของเรย์กำลังสั่น

เขาเคยจุดเทียนธรรมดายังไม่ติด
แล้วจะจุด “เทียนต้องห้าม” ดวงนี้ได้ยังไง?

แต่เขาก็ลุกขึ้นยืน…

“ไม่ลอง ก็คือแพ้แล้ว…”

⚡ บทเรียนแรกในโรงเรียนเวทมนตร์สำหรับคนไร้พรสวรรค์
ไม่ใช่แค่เรื่องเวทมนตร์…
แต่คือ “การลุกยืนขึ้น ทั้งที่รู้ว่าตัวเองไม่มีอะไรเลย”