ตอนที่3 เงาในพงไพร

“หยุดอยู่ตรงนั้น… เด็กแห่งไฟ”

เสียงเย็นเฉียบดั่งลมหนาวสะกดทุกการเคลื่อนไหว
ราวน์ยกมือขึ้นช้า ๆ เปลวไฟบนฝ่ามือยังคงลุกวาบราวกับไม่รู้จักดับ

ตรงหน้าเขา… หญิงสาวใบหน้าคมคาย ใส่ชุดเกราะสีเขียวเข้มกลืนไปกับผืนป่า
หูยาวเรียวของเธอชี้ขึ้นเหนือผมสีเงิน และดวงตาสีมรกตส่องแสงในเงามืดใต้หมวกคลุม

“เธอคือ… เอลฟ์?”

หญิงสาวไม่ตอบ แต่ชี้ปลายดาบตรงมาที่หน้าอกของเขา
เธอกล่าวต่ออย่างนิ่งเรียบ

“เปลวเพลิงในตัวเจ้า… มันไม่ใช่ของเจ้าแต่กำเนิด มัน ถูกรับสืบทอด… และไม่ควรอยู่ในเผ่าพันธุ์มนุษย์”

ไนล่าก้าวเข้ามาอย่างระวัง พยายามขวางราวน์ไว้
“เรามิได้มาสู้…” เธอพูด
“แต่เราต้องข้ามพรมแดนเอลฟ์ และไม่มีทางอื่น”

เอลฟ์สาวขยับดาบในมือลงเล็กน้อย แต่ยังไม่เก็บ

“เจ้าหนุ่ม… บอกข้ามา ต้นเพลิงของเจ้าเกิดขึ้นเมื่อใด?”

ราวน์หายใจลึก มือที่เคยร้อนกลับสั่นเล็กน้อย
“เมื่อคืน… ตอนที่พวกมันจะเผาผม ผม… ไม่ได้ตั้งใจ…”

ทันใดนั้น แสงเพลิงในฝ่ามือของเขาก็พุ่งวาบขึ้นอีกครั้ง
ราวน์สะดุ้งตกใจ! แต่ไม่สามารถควบคุมมันได้

🔥 เปลวเพลิงก่อตัวขึ้นเป็น รูปคล้ายสัญลักษณ์เก่าแก่ กลางอากาศ
เอลฟ์สาวเบิกตากว้าง… ก้าวถอยหนึ่งก้าว

“…ตราแห่งซานต์ราล!”

เธอรีบเก็บดาบแล้วคุกเข่าลงทันที!

ไนล่ามองด้วยสายตาตกใจไม่แพ้กัน

“นี่มัน… มากกว่าที่เราคาดไว้แล้ว ราวน์”
“เธอไม่ใช่แค่ ‘ผู้ครอบครองเปลวเพลิง’… เธอคือทายาทสายตรงของเทพองค์สุดท้าย”

🌿 “อาร์วิน่า” — เอลฟ์เงาแห่งป่า

หญิงสาวแนะนำตัวว่า “อาร์วิน่า”
เธอคือ “เงาเฝ้าพรมแดน” ผู้เฝ้าป่าต้องห้ามของอาณาจักรเอลฟ์มาเกือบ 100 ปี

หน้าที่ของเธอคือคอยป้องกัน “ต้นเงาแห่งซานต์ราล” — ต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์ที่ซ่อนเศษสุดท้ายของพลังเทพไฟ
และบัดนี้ มันกำลัง “เรียกหาเจ้าของตัวจริง”

“พวกเจ้า… ต้องตามข้ามา ข้ามีเรื่องต้องเปิดเผยก่อนที่สายเกินไป”

ไนล่าหรี่ตา

“หมายความว่าไง… สายเกินไป?”

อาร์วิน่าหันไปยังเงามืดในป่า

“เพราะพวกศาสนจักร… ไม่ได้ล่าพวกเจ้าเพียงแค่เพลิง”
“แต่พวกมันกำลังจะ ‘ปลุกบางสิ่ง’… ที่แม้แต่เทพก็หวาดกลัว”

🔥 สิ้นสุดตอนที่ 3

ราวน์ได้รับการยอมรับจากเอลฟ์เป็นครั้งแรก
ต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์รออยู่ในป่าลึก…
แต่พลังบางอย่างก็กำลังตื่นในเงามืดของโลก

📖 ตอนที่ 3: เงาในพงไพร