📖ตอนที่ 3: เสียงเดินกลางดึก กับชื่อที่ไม่ควรเรียก

ตอนที่ 3: เสียงเดินกลางดึก กับชื่อที่ไม่ควรเรียก หลังจากพบว่าเต็นท์ปริศนาได้หายไป พร้อมโน้ตที่เขียนว่า “เมื่อคืนนายเห็นฉัน… คืนนี้ฉันจะเห็นนาย” อิฐก็รู้ตัวทันทีว่า พวกเขาเริ่มถูกบางอย่างจับตามอง เขาไม่กล้าบอกเพื่อนในกลุ่มตรง ๆ ว่าพบข้อความนั้น แต่เลือกที่จะเฝ้าระวังเงียบ ๆ บรรยากาศในค่ายพักเริ่มแปลกขึ้น เพื่อนบางคนเริ่มพูดคนเดียวระหว่างเดินป่า บางคนฝันร้าย และบางคน… เริ่มพูดถึง “เสียงฝีเท้า” คืนต่อมา อิฐนอนไม่หลับ เขานั่งพิงต้นไม้ ใกล้เต็นท์พร้อมถือไฟฉายไว้แน่น เวลาประมาณตีสอง เขาได้ยิน “เสียงฝีเท้า” เดินวนรอบแคมป์… ไม่ได้ย่ำแรง แต่ เบา และ เร็ว จนไม่ใช่เสียงสัตว์แน่ ๆ “คงเป็นใครลุกมาเข้าห้องน้ำ” เขาคิด แต่เมื่อเปิดไฟฉายไปทั่วบริเวณ ก็ไม่มีใครอยู่เลย …ไม่มีแม้แต่ “รอยเท้า” เขานั่งนิ่ง ๆ จนรู้สึกได้ว่าเสียงฝีเท้า หยุดลงตรงด้านหลังของเขา ไม่กล้าหันหลังไป — แค่ยกไฟฉายก็รู้สึกเหมือนมือตัวเองหนักขึ้นกว่าเดิม “อิฐ…” เสียงกระซิบแหบแห้ง ดังขึ้นจากด้านหลัง “…อิฐ เรียกชื่อฉันหน่อยสิ” เขาขนลุกซู่ […]

ตอนที่ 2 – เต็นท์ที่ไม่มีใครเข้าได้

📖ตอนที่ 2: เต็นท์ที่ไม่มีใครเข้าได้ กลางดึก… เสียงลมป่าพัดผ่านใบไม้ราวกับกระซิบ อิฐสะดุ้งตื่นจากฝันประหลาดที่เขาจำอะไรไม่ได้เลย นอกจากภาพเงามืดในเต็นท์ข้าง ๆ ที่กำลังกระซิบเบา ๆ ว่า… “อย่าเปิดเต็นท์นั้น…” เขาหันไปมอง — เต็นท์สีเขียวมะกอกหลังหนึ่งที่อยู่ตรงมุมค่ายพัก เหมือนจะใหญ่กว่าปกติ ทั้งที่ตอนกางทุกคนกางเต็นท์ขนาดเดียวกัน “อ๋อ… นั่นเต็นท์ของพีชกับเบียร์…” เขาคิด แต่แล้วก็นึกขึ้นได้ ไม่สิ… พีชกับเบียร์นอนในเต็นท์สีส้ม เขาค่อย ๆ ยกไฟฉายขึ้น ฉายไปที่เต็นท์หลังนั้น — ไม่มีเสียง ไม่มีการเคลื่อนไหว แต่รู้สึกเหมือนมัน หายใจได้ รุ่งเช้า อิฐถามพีชว่าเมื่อคืนมีใครนอนเต็นท์เขียวมะกอกไหม พีชหน้าเสีย “ไม่มีใครกางเต็นท์สีนั้นเลยนะ เต็นท์เรามีแค่ 3 สี — ส้ม เทา น้ำเงิน” ทั้งกลุ่มจึงเดินกลับไปที่จุดตั้งแคมป์เดิม เต็นท์เขียวมะกอก… หายไปแล้ว แทนที่ด้วย “รอยแหวก” บนพื้นดิน และสิ่งที่น่ากลัวที่สุด… 📓 กระดาษแผ่นหนึ่งที่เขียนว่า: “เมื่อคืนนายเห็นฉัน… คืนนี้ฉันจะเห็นนาย”

ตอนที่1 – ทางเดินป่า “ไม่มีวันกลับ”

ตอนที่ 1: เสียงแรกจากในป่า “อย่าเดินออกนอกเส้นทางเด็ดขาด ไม่ว่าอะไรจะเรียก ไม่ว่าใครจะขอความช่วยเหลือ” เสียงเตือนสุดท้ายจากเจ้าหน้าที่อุทยานดังก้องในหัวของ “อิฐ” เด็กหนุ่มวัย 18 ที่มากับกลุ่มเพื่อนอีก 5 คนในทริปเดินป่าช่วงหยุดยาว พวกเขาเลือก “ป่าเขาพะเนิน” ที่ขึ้นชื่อเรื่องความอุดมสมบูรณ์ และ…ตำนาน “ไปถึงยอดภายในเย็นนี้แหละเว้ย แล้วลงพรุ่งนี้เช้า” “กล้องพร้อม ถ้าโชคดีอาจเจอเสือ” “อย่าบ่น กลับไปก็ไม่มีเรื่องไว้ลง IG แล้วนะมึง” เสียงพูดคุยเฮฮาดังขึ้นเป็นระยะบนเส้นทางเดินป่า เส้นทางนั้นลึกเข้าไปเรื่อย ๆ ต้นไม้เริ่มหนาทึบจนแทบไม่เห็นท้องฟ้า แสงอาทิตย์กลายเป็นเพียงเงาเล็ก ๆ ที่ลอดใบไม้เข้ามาเป็นลำ ทุกคนยังยิ้ม… ยกเว้นอิฐ เขารู้สึกได้ถึงบางอย่าง — ความเงียบผิดปกติของป่า ไม่มีเสียงนก ไม่มีเสียงแมลง และที่แปลกกว่าคือ… เสียงฝีเท้าที่ 7 เขาหยุดเดินทันที เพื่อนทั้ง 5 คนก็หยุดตาม “เป็นไร?” “เมื่อกี้มีคนเดินหลังสุดใช่ไหม?” “กูเองไง” “ไม่… หลังมึงอีก” เสียงหัวเราะเบา ๆ ดังขึ้นจากใครบางคน… ไม่ใช่จากในกลุ่ม […]