📖 ตอนที่ 2 – อิสรภาพแรก…และคำสาบานในเงามืด

📖 ตอนที่ 2: อิสรภาพแรก…และคำสาบานในเงามืด เข้มข้น ดราม่าหวานปนลุ้น พร้อมพาอิเรน่าและเซนออกจากเงามืดเป็นครั้งแรกในชีวิต… “คืนนี้เราจะไป” ประโยคสั้น ๆ ที่เปลี่ยนทุกอย่าง อิเรน่าเก็บกระเป๋าผ้าใบเล็ก แนบกับอกเหมือนสิ่งล้ำค่าที่สุดในชีวิต ในนั้นมีเพียงของเล็ก ๆ น้อย ๆ เท่านั้น—หนังสือเล่มบาง รูปวาดฝีมือเธอ และผ้าคลุมสีครีมซีดที่เคยเป็นของแม่ “เซน… เราจะออกไปจากที่นี่จริง ๆ ใช่ไหม” เสียงเธอเบาจนแทบเป็นลมหายใจ เซนไม่ตอบในทันที เขาเพียงยื่นมือให้เธอจับ แล้วกระซิบด้วยเสียงที่ฟังเหมือนคำสาบาน “ตราบใดที่เจ้ายังเดินอยู่…ข้าจะไม่มีวันหายไป” พระจันทร์คืนนี้เต็มดวง เหมือนในคืนที่อิเรน่าเกิด วังทั้งหลังถูกออกแบบให้มีเส้นทางลับ—และเซนรู้ทุกซอกทุกมุมของมัน ทางใต้หอคอยมีกำแพงบานหนึ่งซ่อนอยู่หลังชั้นหนังสือ เซนดันมันเบา ๆ เผยให้เห็นอุโมงค์ลับที่ทอดยาวและเย็นเฉียบ “ข้าต้องอาศัยมันหลายครั้ง…เวลาต้องทำในสิ่งที่ราชวงศ์ไม่อยากให้ใครเห็น” เซนพูดขณะถือคบเพลิง นำหน้าไปอย่างมั่นคง “เช่น…?” เธอแกล้งถามทั้งที่ใจเต้นแรง เขาเงียบ ก่อนตอบสั้น ๆ “ฆ่า…หรือปกป้อง” สองชั่วโมงผ่านไป พวกเขาโผล่ออกมาที่เชิงเขาใต้ป่าทึบ เบื้องหน้าเป็นทุ่งหญ้าที่เต็มไปด้วยหิ่งห้อย และหมู่บ้านชาวบ้านที่มีแสงไฟอบอุ่นจากเตาไฟ “ข้ารู้จักที่แห่งหนึ่ง…เจ้าจะปลอดภัย” เซนบอก พร้อมเปลี่ยนชุดคลุมให้อิเรน่าดูเหมือนเด็กสาวชาวบ้าน แต่ยังไม่ทันก้าวออกจากแนวป่า เสียงม้าก็กรูเข้ามาพร้อมคบเพลิงนับสิบ “หน่วยองครักษ์หลวง…” […]

ตอนที่1 – “เจ้าหญิงลับแลกับองครักษ์เงา”

“เจ้าหญิงลับแลกับองครักษ์เงา” 📖ตอนที่ 1: เจ้าหญิงผู้ไม่มีอยู่จริง เสียงลมยามค่ำคืนพัดผ่านระเบียงหอคอยสูงสุดของวังแห่งอัลเทีย ริมขอบฟ้าอาบด้วยแสงจันทร์เจือหมอกหนา กระจกบานเล็กที่ถูกฝ้าจับเป็นคราบยังสะท้อนภาพเด็กสาวในชุดนอนสีขาวนวล ผมยาวสลวยดั่งม่านแพร เธอกำลังจ้องมองออกไปนอกหน้าต่างเหมือนทุกคืนที่ผ่านมา “คืนนี้ดาวน้อย…ยังคงอยู่ที่เดิมสินะ” เจ้าหญิงอิเรน่า พึมพำกับตัวเอง แม้จะมีฐานะเป็น “เจ้าหญิงแห่งเงา” แต่ในความเป็นจริงแล้ว…เธอไม่มีตัวตนในราชวงศ์นี้ ไม่มีชื่อเธอในทะเบียนราชวงศ์ ไม่มีผู้ใดกล่าวถึงเธอในพระราชพิธีใด แม้แต่รูปวาดครอบครัวบนผนังห้องโถงใหญ่—เธอก็ไม่ปรากฏอยู่ในนั้น เธอเป็น “ความลับของราชา” ลูกสาวจากภรรยาลับที่ตายไปพร้อมกับคำสัญญาว่าจะเก็บเธอไว้ในเงามืดของวัง เพื่อความมั่นคงของราชบัลลังก์ “อิเรน่า ห้ามก้าวออกจากหอนี้โดยเด็ดขาด จนกว่าเจ้าจะอายุครบ 18 ปี” พระราชาดูจริงจังเมื่อพูดคำนั้นครั้งสุดท้าย แล้วเธอก็อยู่ที่นี่มาจนเข้าสู่วัย 17 ปี กับอีก 10 เดือน… เสียงกุกกักเบา ๆ ดังขึ้นจากมุมมืดของระเบียง เธอไม่ตกใจ เพราะรู้ดีว่ามีใครบางคนเฝ้าอยู่เสมอ—แม้จะไม่มีใครมองเห็นเขาก็ตาม “เซน… ท่านอยู่นั่นใช่ไหม?” เสียงเธอเบาหวิว แต่แน่นพอจะเรียกเงาออกมาจากความมืด ชายในชุดคลุมดำโผล่มาอย่างไร้เสียง ใบหน้าเขายังคงซ่อนอยู่ใต้ฮู้ด ความเงียบของเขาเป็นเอกลักษณ์จนเธอชินชา แต่ในคืนนี้…เธออยากได้คำตอบ “ท่าน…เคยเห็นดาวนอกวังจริงไหม?” “ข้าไม่เคยเห็นมันแบบที่เจ้ามองหรอก อิเรน่า” เสียงของเขาทุ้มนุ่ม ราวกับมีน้ำหนักแห่งความเศร้าซ่อนอยู่ “แล้วถ้าข้าบอกว่า…ข้าอยากหนีออกไปเห็นมัน ท่านจะห้ามไหม?” เงียบ […]