ตอนที่ 7: เย็นย่ำและเสียงหัวใจ

ตอนที่ 7: เย็นย่ำและเสียงหัวใจ เช้าวันถัดมา…เสียงแจ้งเตือนไลน์จากโทรศัพท์ของรัตน์นรีปลุกเธอให้ลืมตาขึ้นในห้องพักเงียบสงบของตัวเองเธอไม่อยากเปิดดูเลย… แต่หัวใจก็พาให้นิ้วแตะเข้าไปอย่างห้ามไม่ได้ ธนาต์: เมื่อคืน… ฝันดีมั้ยธนาต์: เรานอนไม่หลับเลย…. แค่นั้นก็พอจะทำให้เธอยิ้มออกได้เล็กน้อยทั้งที่มันไม่ควรจะเป็นแบบนี้เลยด้วยซ้ำเธอไม่ได้รับค่าจ้างเพื่อรู้สึกเขาไม่ได้จ่ายเงินเพื่อให้เธอยิ้มแบบนี้กับข้อความของเขา… แต่ทำไม… ใจมันกลับเต้นแรงทุกครั้งที่ชื่อเขาปรากฏขึ้นบนหน้าจอ สายวันเดียวกัน “ขอโทษนะที่ชวนมากะทันหัน…” ธนาต์เอ่ย ขณะยื่นกาแฟเย็นแก้วหนึ่งให้รัตน์นรีเธอรับมันไว้ แล้วนั่งลงข้างเขาในสวนสาธารณะกลางเมือง “แปลกดีนะ” เธอพูดเบา ๆ ขณะจิบกาแฟ “เมื่อก่อนฉันเคยคิดว่าการเป็นแฟนแบบกำมะลอ มันน่าจะเหมือนการเล่นละคร…”“แล้วตอนนี้ล่ะ” เขาถามกลับทันที “มันยังเหมือนละครอยู่มั้ย” เธอหันไปสบตาเขา ความจริงจังในแววตานั้นเหมือนจะทำให้เธอละสายตาไม่ได้เลย “ไม่รู้สิ… ฉันเริ่มกลัวว่า ถ้าละครเรื่องนี้จบลง… ฉันจะลืมวิธีเป็นตัวเองที่ไม่มีนายไปแล้ว” ธนาต์นิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะถามกลับเบา ๆ “ถ้าไม่มีสัญญา… ไม่มีเงิน ไม่มีข้อตกลงใด ๆ เลยเธอยังอยากเจอฉันไหม” คำถามที่ไม่ใช่เล่น ๆคำถามที่เปลี่ยนความสัมพันธ์จาก แฟนจำเป็น ไปเป็น คำถามของหัวใจ รัตน์นรีไม่ตอบทันที…เธอก้มลงมองกาแฟในมือก่อนจะค่อย ๆ พูดว่า… “แล้วนายล่ะ… ถ้าไม่มีข้อตกลง นายยังอยากเจอฉันอยู่หรือเปล่า?” 💬 ความเงียบแค่ไม่กี่วินาที กลับทำให้หัวใจของทั้งคู่ดังยิ่งกว่าเสียงพลุเมื่อคืนธนาต์ยิ้ม ก่อนจะตอบด้วยน้ำเสียงจริงจังที่สุดตั้งแต่รู้จักกันมา “อยาก…แล้วก็ไม่ได้อยากแค่เจอเฉย […]

ตอนที่ 6: แสงไฟในคืนพลุ

ตอนที่ 6: แสงไฟในคืนพลุ เสียงพลุดังเปรี้ยงขึ้นเหนือท้องฟ้ากรุงเทพฯ ยามค่ำคืน 🌌แสงหลากสีสะท้อนลงบนแม่น้ำเจ้าพระยา คล้ายบทเพลงแห่งความรู้สึกที่ไม่กล้าเอื้อนเอ่ย รัตน์นรียืนอยู่ข้างธนาต์ ใกล้จนได้ยินแม้แต่เสียงลมหายใจของกันและกันมือของเขาไม่ได้แตะต้องเธอ แต่กลับรู้สึกได้ถึงความอบอุ่นที่ส่งผ่านมาโดยไม่ต้องเอื้อมมือ “สวยดีนะ…” เสียงของรัตน์นรีเอ่ยเบา ๆ ขณะมองขึ้นไปยังท้องฟ้า“อืม…” ธนาต์พยักหน้า “แต่ไม่เท่าเธอหรอก”คำพูดที่หลุดออกมาโดยไม่ทันคิด ทำให้หญิงสาวชะงัก รัตน์นรีเหลือบมองเขาเล็กน้อย แล้วแสร้งเบือนหน้าหนี“พูดเป็นเล่นไป… อย่าคิดว่าจะเขินนะ”“ไม่ได้ล้อเล่น” เขาตอบกลับเรียบ ๆ สายตายังคงมองท้องฟ้า แต่ในใจกลับเต้นแรงอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน 🎇 พลุชุดใหญ่ระเบิดขึ้นเหนือสะพานพุทธ เสียงเฮจากผู้คนรอบข้างดังขึ้นพร้อมเสียงแฟลชจากมือถือธนาต์หันไปมองใบหน้าด้านข้างของหญิงสาว แสงจากพลุสะท้อนดวงตาเธอวิบวับ ราวกับเธอเป็นแสงไฟเสียเอง “รัตน์นรี” เขาเอ่ยชื่อเธออย่างตั้งใจ“หืม?” เธอขานรับโดยไม่ได้หันมา “ขอบคุณนะ… ที่ยอมให้เราได้รู้จักกันมากกว่าคำว่า ‘จ้างแฟน’”คำพูดนั้นทำให้หัวใจเธอสั่นไหวโดยไม่รู้ตัวเธอไม่รู้ว่าเพราะคำพูดของเขา หรือเพราะเธอกำลังรู้สึกเกินข้อตกลงกันแน่ “ธนาต์…” เธอเอ่ยชื่อเขาอย่างแผ่วเบา “…ถ้าฉันเริ่มรู้สึกอะไรที่ไม่ควรรู้สึกล่ะ?”“ฉันก็คงต้องบอกเธอว่า… ฉันกำลังรู้สึกเหมือนกัน” ไม่มีคำพูดใดอีกมีเพียงแค่สายลมเย็นและเสียงพลุสุดท้ายที่ระเบิดขึ้นสู่ท้องฟ้าท่ามกลางเสียงเงียบระหว่างคนสองคน ที่อาจกำลังตกหลุมรักกันโดยไม่รู้ตัว 💫

ตอนที่ 5: เงาสะท้อนของความรู้สึก

ตอนที่ 5: เสียงหัวใจในเงาสะท้อน รัตน์นรียืนอยู่หน้ากระจกบานสูงในห้องน้ำของคอนโด ความเย็นจากพื้นหินอ่อนใต้ฝ่าเท้าแทรกผ่านผิวเนื้อจนสะท้าน แต่ไม่เท่าความสั่นไหวภายในใจของเธอ เงาสะท้อนในกระจกเผยให้เห็นรอยจูบจาง ๆ บนลาดไหล่ และสายตาของหญิงสาวที่ไม่ใช่คนเดิมอีกต่อไป “เรากำลังตกหลุมรักเขาจริง ๆ ใช่ไหม…” เธอถามตัวเองในใจ เสียงประตูห้องเปิดช้า ๆ ก่อนที่กลิ่นโคโลญจ์ประจำตัวของธนาต์จะลอยมาตามอากาศ “ตื่นนานหรือยัง?” เขาถาม ขณะเดินเข้ามาใกล้ พร้อมผ้าขนหนูผืนหนึ่งพาดบนบ่า “ไม่นานค่ะ…” เธอตอบเสียงเบา แต่ตาไม่กล้ามองตรง ธนาต์ยืนซ้อนด้านหลังเธอ สบตากับเงาในกระจก เขายกมือขึ้นแตะผมยาวของเธอเบา ๆ แล้วกระซิบ “เธอไม่เหมือนใครเลยนะ รัตน์นรี…” คำพูดนั้นราวกับละลายหัวใจหญิงสาวในพริบตา เขาไม่เคยใช้คำหวาน แต่ทุกครั้งที่พูดออกมา มันกลับตรงลึกถึงจิตวิญญาณของเธอ “คุณ…คิดยังไงกับเรื่องเมื่อคืนคะ” เธอถามตรง ๆ เขานิ่งไปชั่วครู่ ก่อนจะยิ้มมุมปาก “ฉันไม่เสียใจ…เพราะมันไม่ได้เกิดจากข้อตกลง แต่มันเกิดจากความรู้สึก” รัตน์นรีกลืนน้ำลายลงคอ—ความจริงเรียบง่ายแต่สั่นสะเทือน เขาเอื้อมมือมาแตะแก้มเธอเบา ๆ ก่อนจะพูดต่อ “วันนี้ต้องไปเจอพ่อแม่เธอใช่ไหม” “ค่ะ…ฉันบอกว่าจะแนะนำคุณให้รู้จัก” “งั้นก็เริ่มแสดงบทบาทแฟนให้เนียนหน่อย จะได้ไม่มีใครจับได้ว่าเราแค่แกล้งคบกัน” คำพูดที่ฟังเหมือนเล่น…แต่แววตาเขาจริงจัง รัตน์นรีพยักหน้าเบา ๆ ก่อนจะเดินไปแต่งตัว — […]

ตอนที่ 1: ข้อเสนอที่ไม่อาจปฏิเสธ

ตอนที่ 1: ข้อเสนอที่ไม่อาจปฏิเสธ เสียงฝนโปรยปรายจากฟากฟ้าเคล้าเสียงรถบนถนนกรุงเทพฯ ที่คลาคล่ำไปด้วยความเร่งรีบ ทว่าในห้องกระจกชั้น 25 ของตึกสูงกลับเงียบสงบ เย็นเฉียบด้วยเสียงแอร์และความนิ่งของเจ้าของห้อง “คุณจะจ่ายให้ฉัน…เท่าไหร่นะคะ?” เสียงของหญิงสาวเอ่ยเบา ๆ ดวงตาเธอสั่นระริก แต่ยังพยายามรักษาสายตาให้ตรงกับเขา “สามล้านบาท สำหรับการเป็นแฟนปลอม ๆ ของฉัน…สามเดือน” ธนาต์ ชายหนุ่มวัยสามสิบต้น ๆ เจ้าของธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ระดับแถวหน้า หล่อเหลา เยือกเย็น และเฉียบขาดในทุกคำพูด ดวงตาของเขาแน่นิ่ง ไม่หวั่นไหว เหมือนธุรกิจนี้เป็นแค่เกมหมากอีกตา “แล้วต้อง…ทำอะไรบ้างคะ?” “แค่ทำตัวเหมือนแฟนของฉันให้เหมือนที่สุด…ต่อหน้าทุกคน” “แล้ว…หลังม่าน?” คำถามนั้นทำให้ริมฝีปากของเขายกขึ้นเล็กน้อย ดวงตาคมจ้องเธอแน่น “ไม่ต้องทำอะไรเลยถ้าเธอไม่เต็มใจ…แต่ถ้าเธอเต็มใจเมื่อไหร่ ฉันไม่ถอย” รัตน์นรี เธอไม่ใช่ผู้หญิงที่ชอบขายความรู้สึก แต่สถานการณ์กดดันจนเธอไม่มีทางเลือก พ่อป่วย บริษัทพัง หนี้สินท่วมตัว คำว่า “สามล้านบาท” เปรียบเสมือนแสงสว่างในความมืดมิด เธอรู้ว่านี่ไม่ใช่เรื่องเล่น ๆ แต่มันอาจกลายเป็นจุดเริ่มต้นของนิยายรัก 18+ ที่เธอไม่เคยคาดฝัน เธอจ้องตาเขาอีกครั้ง พลางยื่นมือไปช้า ๆ “ตกลงค่ะ” และในวินาทีนั้น…เขากุมมือนุ่มนั้นไว้แน่น “งั้นเราจะเริ่มกันพรุ่งนี้”

📖ตอนที่ 3: เสียงเดินกลางดึก กับชื่อที่ไม่ควรเรียก

ตอนที่ 3: เสียงเดินกลางดึก กับชื่อที่ไม่ควรเรียก หลังจากพบว่าเต็นท์ปริศนาได้หายไป พร้อมโน้ตที่เขียนว่า “เมื่อคืนนายเห็นฉัน… คืนนี้ฉันจะเห็นนาย” อิฐก็รู้ตัวทันทีว่า พวกเขาเริ่มถูกบางอย่างจับตามอง เขาไม่กล้าบอกเพื่อนในกลุ่มตรง ๆ ว่าพบข้อความนั้น แต่เลือกที่จะเฝ้าระวังเงียบ ๆ บรรยากาศในค่ายพักเริ่มแปลกขึ้น เพื่อนบางคนเริ่มพูดคนเดียวระหว่างเดินป่า บางคนฝันร้าย และบางคน… เริ่มพูดถึง “เสียงฝีเท้า” คืนต่อมา อิฐนอนไม่หลับ เขานั่งพิงต้นไม้ ใกล้เต็นท์พร้อมถือไฟฉายไว้แน่น เวลาประมาณตีสอง เขาได้ยิน “เสียงฝีเท้า” เดินวนรอบแคมป์… ไม่ได้ย่ำแรง แต่ เบา และ เร็ว จนไม่ใช่เสียงสัตว์แน่ ๆ “คงเป็นใครลุกมาเข้าห้องน้ำ” เขาคิด แต่เมื่อเปิดไฟฉายไปทั่วบริเวณ ก็ไม่มีใครอยู่เลย …ไม่มีแม้แต่ “รอยเท้า” เขานั่งนิ่ง ๆ จนรู้สึกได้ว่าเสียงฝีเท้า หยุดลงตรงด้านหลังของเขา ไม่กล้าหันหลังไป — แค่ยกไฟฉายก็รู้สึกเหมือนมือตัวเองหนักขึ้นกว่าเดิม “อิฐ…” เสียงกระซิบแหบแห้ง ดังขึ้นจากด้านหลัง “…อิฐ เรียกชื่อฉันหน่อยสิ” เขาขนลุกซู่ […]

📖ตอนที่ 7 – ไฟที่เลือกเผา

🔥 “เงาแห่งแอซเธอร่า” (Shadow of Azthera) 📖 ตอนที่ 7: ไฟที่เลือกเผา คราวนี้จะเป็นบทแรกที่ ราวน์ เริ่มสร้าง “รูปแบบเพลิง” ด้วยเจตนาของตัวเอง และเผชิญหน้ากับการตัดสินใจครั้งสำคัญ… พระจันทร์เพลิงยังส่องแดงกลางป่าแสงสีเลือดสะท้อนใบไม้แห้ง และเปลวไฟสีฟ้าในมือของราวน์ก็ค่อย ๆ เปลี่ยนไป มันเริ่ม… “สั่นไหว” เหมือนพลังในนั้นไม่แน่ใจว่าจะเป็น ดาบ หรือ โล่ ฝั่งตรงหน้า อัศวินไร้แสงคนใหม่ยืนอยู่เงียบ ๆไม่มีเสียง ไม่มีท่าทีจะโจมตีแต่ดวงตาสีส้มใต้หมวกเหล็กจ้องมาที่ราวน์… เหมือนกำลังส่องเข้าไปในใจเขา ทดสอบจากภายใน จู่ ๆ โลกก็ดับลงราวน์พบว่าตัวเองยืนอยู่ใน “ความว่างเปล่า” — ที่ซึ่งไม่มีสิ่งใดเลย “ที่นี่คือจิตของเจ้า”เสียงหนึ่งพูด… แต่ไม่รู้มาจากไหน รอบตัวเขาเริ่มปรากฏภาพ… แม่ที่ถูกเผาต่อหน้าตอนเขาอายุหนึ่งขวบ ชาวบ้านที่ถ่มน้ำลายใส่ ศาสนจักรที่เคยสั่งเผาทุกคนที่มีพลัง และเขา… เด็กที่ยืนเงียบ ไม่สามารถช่วยใครได้เลย เขากำลังจมในความเกลียดชังของตัวเอง… ⚔️ แต่แล้ว… เสียงหนึ่งดังขึ้น… “เจ้าอยากให้ไฟนี้เผาทุกอย่างใช่หรือไม่?” ทันใดนั้น… เพลิงในมือเขาก็ระเบิดเป็นสีแดงเข้ม!มันร้อนจัด เกินกว่าที่เขาจะทนและภาพในจิตเริ่มไหม้… ใบหน้าแม่ของเขาก็หายไปกับเพลิง “ไม่!!” เขาตะโกน “ข้าจะไม่ให้เพลิงนี้ลบความรักไปพร้อมความแค้น!”“ข้าจะให้มัน… เผาเฉพาะสิ่งที่ควรถูกเผาเท่านั้น!” 🔥 เพลิงเปลี่ยนแปลง เพลิงในมือราวน์… กลับมาเป็นสีฟ้าอีกครั้งแต่คราวนี้ มันไม่ใช่ก้อนเพลิงธรรมดามันกลายเป็น “เส้นลวดเพลิง” […]

📖ตอนที่ 1 – เสียงใต้รางรถไฟ

ตอนที่ 1 – เสียงใต้รางรถไฟ เสียงฟ้าร้องกึกก้องสะท้อนในอุโมงค์รางใต้ดินของกรุงเทพมหานคร ฝนตกหนักกระหน่ำถนนเบื้องบนไม่ยอมหยุด รถไฟใต้ดินสายสุดท้ายของวันเคลื่อนตัวช้า ๆ ท่ามกลางความเงียบงันของผู้โดยสารเพียงหยิบมือ อาคินนั่งนิ่งเบาะหลังสุด หูฟังครอบศีรษะปิดเสียงโลกภายนอก ดวงตาของเขาจับจ้องหน้าจอมือถือเหมือนคนทั่วไป แต่ในใจกลับว้าวุ่นเหมือนฝนที่ซัดกระจก เขากำลังฝันแปลก ๆ ซ้ำเดิมมาเป็นสัปดาห์ ฝันถึง “เด็กในห้องมืด” ฝันถึง “เมืองที่ไม่มีทางเข้า” และฝันถึงเสียงกระซิบแปลกประหลาดที่ฟังไม่ออก “ไซลูม… กลับมา…” ชื่อที่ไม่เคยได้ยิน แต่กลับฝังลึกในหัวของเขาราวกับเคยอยู่ที่นั่น [ตึง!] เสียงแปลกประหลาดดังขึ้นจากราง รถไฟเบรกกะทันหัน ผู้โดยสารบางคนล้มฟาดพื้น เสียงลมหายใจหนัก ๆ ดังขึ้นรอบตัว อาคินเงยหน้าขึ้น… แล้วเห็นบางสิ่งลอดเข้ามาใต้ประตูราง มันไม่ใช่คน ไม่ใช่สัตว์ มันคือบางสิ่งที่เคลื่อนที่เร็ว… ก่อนที่ทั้งขบวนจะดับไฟทันที “ระบบขัดข้อง… ขอโทษในความไม่สะดวก…” เสียงระบบแปร่งประหลาดเหมือนมีใครแฮกระบบกลาง อาคินเริ่มหายใจแรง ความกลัวแผ่ซ่าน—แต่แล้วจู่ ๆ… แถบโลหะฝั่งตรงข้ามลอยขึ้นเองโดยไม่มีเหตุผล ตู้รถไฟ “บิดเบี้ยว” เหมือนมีแรงบางอย่างบิดเหล็กจากภายใน เขากำหมัดแน่น แล้วโลหะตรงเท้าเริ่มสั่น… “เกิดอะไรขึ้น…? นี่มัน… มือฉันเหรอ?” เขาพึมพำ ก่อนจะก้มมอง… […]

📖ตอนที่ 5 – เสียงที่ไม่มีแสง

🔥 “เงาแห่งแอซเธอร่า” (Shadow of Azthera) 📖 ตอนที่ 5: เสียงที่ไม่มีแสง หลังจากได้รับตราแห่งซานต์ราล ราวน์รู้สึกเหมือนมีบางอย่างเปลี่ยนไปในร่างกายไฟในตัวเขาไม่ร้อน… แต่มันเต้นเป็นจังหวะ เหมือน หัวใจดวงที่สอง อาร์วิน่าคอยระวังหลังอย่างเงียบงัน ส่วนไนล่าเอาแผนที่เวทมนตร์ออกมากางเป้าหมายต่อไปคือ “หุบเขาสะท้อนแสง” — ที่ซึ่งพวกเขาจะได้พบกับผู้เฒ่าที่เคยรับใช้เทพองค์สุดท้าย “ถ้าโชคดี เราจะถึงที่นั่นก่อนค่ำ…” ไนล่ากล่าวแต่เธอไม่รู้ว่า — พวกเขาไม่มีทางทัน 🌫️ กลิ่นของความตาย กลางวันแปรปรวนเร็วกว่าปกติหมอกดำเริ่มลอยต่ำลงมาตามพื้นป่า กลืนกินแสงอาทิตย์ และกลบกลิ่นต้นไม้ทั้งหมด “หยุดเดิน” อาร์วิน่ากระซิบ พร้อมยกธนูขึ้น“นี่ไม่ใช่หมอกธรรมดา…” ราวน์ชะงัก — มือซ้ายสั่นเบา ๆในหัวเขาเริ่มได้ยินเสียงกระซิบ “ผู้ถือเพลิง… คืนมันมา…” เสียงนั้นแผ่ว… แต่ลึก ราวกับดังก้องในกระดูกจู่ ๆ เงาร่างขนาดใหญ่ก็ค่อย ๆ โผล่ออกมาจากหมอก 👁‍🗨 มันคือ… อัศวินไร้แสง สูงเกือบ 3 เมตร ชุดเกราะสีดำซีดแตกร้าว ราวกับหลอมจากเศษของสุสาน บริเวณตาเป็นเหล็กแหลมที่ปิดสนิท มีเพียงเสียงลมหายใจแห้ง ๆ ดังลอดออกมา […]

📖 ตอนที่ 4 – ต้นไม้แห่งซานต์ราล

🔥 “เงาแห่งแอซเธอร่า” (Shadow of Azthera) 📖 ตอนที่ 4: ต้นไม้แห่งซานต์ราล ป่าทึบทอดยาวไร้ทางเดินชัดเจน“อาร์วิน่า” ก้าวนำอย่างเงียบงัน ราวกับเธอหลอมรวมกับเงาของต้นไม้โดยธรรมชาติ“ไนล่า” เดินตามอย่างระแวดระวัง ส่วนราวน์… เด็กชายเงยหน้ามองยอดไม้สูงลิบที่บดบังท้องฟ้า ทุกย่างก้าวบนใบไม้ชื้น เสียงจิ๊กร้องของสัตว์เวทแว่วมาเป็นระยะแต่ไม่มีอะไรอันตรายเท่า สิ่งที่รออยู่ข้างหน้า “ที่นี่เรียกว่า… ป่าศักดิ์สิทธิ์แห่งเงา”เสียงอาร์วิน่าดังแผ่ว“ไม่มีใครนอกจากผู้ถือเศษพลังแห่งเทพไฟ… ที่จะเดินรอดกลับออกไปได้” 🌳 และแล้ว… “มัน” ก็ปรากฏ ท่ามกลางช่องว่างในผืนป่าใหญ่ต้นไม้ขนาดมหึมา ลำต้นสูงเกินร้อยเมตร รากพันรอบหินเวทมนตร์โบราณกิ่งก้านของมันไม่ได้เขียว… แต่เปล่งแสงเรืองส้มแดง เหมือนเพลิงที่นิ่งสงบ ต้นไม้แห่งซานต์ราล — ต้นสุดท้ายที่เทพไฟได้หลอมรวมจิตวิญญาณไว้ก่อนล่มสลาย ราวน์รู้สึกเหมือนหัวใจถูกบีบ…เสียงบางอย่างเริ่มกระซิบในหัว “เจ้ามาแล้ว… ทายาทแห่งไฟ… เจ้าเป็นผู้เลือกใหม่ของเรา” ร่างของเด็กชายสั่นสะท้านมือทั้งสองร้อนระอุเหมือนจะระเบิดอีกครั้ง ไนล่าจับแขนเขาแน่น“ตั้งสมาธิราวน์! มันกำลังเรียกพลังในตัวเธอออกมา!” แต่ราวน์ไม่อาจต้านแรงดึงดูดจากต้นไม้ได้เขาเดินตรงไปยังรากแก้วที่เปล่งแสง… แล้วคุกเข่าลงโดยไม่รู้ตัว 🔥 บทพิสูจน์เริ่มต้น จู่ ๆ ผืนป่าเงียบสงัดเงาในพุ่มไม้เคลื่อนไหวเร็วราวสายฟ้าและสิ่งที่ปรากฏก็คือ… “ผู้เฝ้าแห่งราก” — อสูรร่างยักษ์ผิวสีเทาดำ ดวงตาไฟ และแขนที่แตกเหมือนหินลาวา“เจ้ามิใช่เทพ… มิใช่เลือดแท้… จงกลับไป!” ไนล่าควักดาบเวทอาร์วิน่าขึงธนูจากหลังแต่ราวน์กลับลุกขึ้นช้า ๆ พร้อมเปลวเพลิงสีฟ้าที่ลอยจากอก […]

📖 ตอนที่ 3 – เงาในพงไพร

🔥 “เงาแห่งแอซเธอร่า” (Shadow of Azthera) 📖 ตอนที่ 3: เงาในพงไพร “หยุดอยู่ตรงนั้น… เด็กแห่งไฟ” เสียงเย็นเฉียบดั่งลมหนาวสะกดทุกการเคลื่อนไหวราวน์ยกมือขึ้นช้า ๆ เปลวไฟบนฝ่ามือยังคงลุกวาบราวกับไม่รู้จักดับ ตรงหน้าเขา… หญิงสาวใบหน้าคมคาย ใส่ชุดเกราะสีเขียวเข้มกลืนไปกับผืนป่าหูยาวเรียวของเธอชี้ขึ้นเหนือผมสีเงิน และดวงตาสีมรกตส่องแสงในเงามืดใต้หมวกคลุม “เธอคือ… เอลฟ์?” หญิงสาวไม่ตอบ แต่ชี้ปลายดาบตรงมาที่หน้าอกของเขาเธอกล่าวต่ออย่างนิ่งเรียบ “เปลวเพลิงในตัวเจ้า… มันไม่ใช่ของเจ้าแต่กำเนิด มัน ถูกรับสืบทอด… และไม่ควรอยู่ในเผ่าพันธุ์มนุษย์” ไนล่าก้าวเข้ามาอย่างระวัง พยายามขวางราวน์ไว้“เรามิได้มาสู้…” เธอพูด“แต่เราต้องข้ามพรมแดนเอลฟ์ และไม่มีทางอื่น” เอลฟ์สาวขยับดาบในมือลงเล็กน้อย แต่ยังไม่เก็บ “เจ้าหนุ่ม… บอกข้ามา ต้นเพลิงของเจ้าเกิดขึ้นเมื่อใด?” ราวน์หายใจลึก มือที่เคยร้อนกลับสั่นเล็กน้อย“เมื่อคืน… ตอนที่พวกมันจะเผาผม ผม… ไม่ได้ตั้งใจ…” ทันใดนั้น แสงเพลิงในฝ่ามือของเขาก็พุ่งวาบขึ้นอีกครั้งราวน์สะดุ้งตกใจ! แต่ไม่สามารถควบคุมมันได้ 🔥 เปลวเพลิงก่อตัวขึ้นเป็น รูปคล้ายสัญลักษณ์เก่าแก่ กลางอากาศเอลฟ์สาวเบิกตากว้าง… ก้าวถอยหนึ่งก้าว “…ตราแห่งซานต์ราล!” เธอรีบเก็บดาบแล้วคุกเข่าลงทันที! ไนล่ามองด้วยสายตาตกใจไม่แพ้กัน “นี่มัน… มากกว่าที่เราคาดไว้แล้ว ราวน์”“เธอไม่ใช่แค่ ‘ผู้ครอบครองเปลวเพลิง’… เธอคือทายาทสายตรงของเทพองค์สุดท้าย” […]